David Hamilton

Ik las gisteren in de krant dat David Hamilton is overleden. Tot een jaar geleden had ik nooit meer aan die man gedacht. Maar een jaar geleden kocht ik een heel echte fotocamera en volgde een cursus fotografie. Daarin leerde ik dat goede fotografen een eigen stijl ontwikkelen en dat je hun foto’s dus kunt herkennen. Aan het begin van de cursus kon ik maar één fotograaf bedenken wiens foto’s ik zou herkennen……David Hamilton. Aan het eind van de cursus was ik een stuk wijzer geworden. David Hamilton was tijdens de cursus niet als voorbeeld voorbij gekomen. Na het bewust bekijken van werk van andere fotografen begreep ik wel waarom.

Door het krantenbericht kwam David toch weer in mijn bewustzijn en met hem een korte periode uit mijn leven waar ik niet meer zo vaak aan denk. Ik zocht op internet naar de poster die ik vroeger op mijn meisjeskamer had hangen. Ik vond hem warempel vlot; het is een foto van een zittende ballerina in een jurk van tule. Ze raakt bevallig haar eigen enkel aan en achter haar zie je nog net een stukje been en blauwe tutu van een andere ballerina. Ik weet niet meer precies hoe oud ik was toen ik die poster op mijn kamer had hangen. Vermoedelijk een jaar of 12? In dezelfde tijd dat ik Laura Ashley gordijnen had? Ik weet nog wel dat ik niet de enige was die een poster van hem op haar kamer had hangen.

Nu lees ik in het krantenbericht (NRC maandag 28 november) dat hij destijds minderjarige modellen zou hebben misbruikt. Dat zijn foto’s een softporno karakter hadden en dat hij in zijn boeken en films vaak zinspeelde op “de spoedige ontmaagding van zijn ‘nimfen’” liefst door “een rijpe minnaar”. Bij het lezen van dit alles trok ik mijn wenkbrauwen op. Ik heb dat destijds helemaal niet meegekregen. Natuurlijk, ik was nog een kind, maar toch? Toen ik zojuist mijn eigen poster zocht kwam ik inderdaad veel foto’s tegen van halfnaakte meisjes, soft-focus (uiteraard, dat was zijn handelsmerk), in poses die suggereren dat ze ernaar smachten om aangeraakt of zijdezacht geaaid te worden. Met de wetenschap van nu heb ik er toch direct een moreel oordeel bij.

Maar hoe zat het toen? Ik denk dat ik toen dat soort foto’s niet gezien heb. Ik denk dat ik helemaal nog niet bezig was met erotiek en seks. In zijn foto’s die ik destijds wel zag, zag ik vooral iets liefs, iets zoets, iets meisjesachtigs. Net zoals in de gordijnen van Laura Ashley.

Ik geloof niet dat de poster er lang gehangen heeft, evenmin als de Laura Ashley gordijnen. Toen die verdwenen, verdwenen ook de rokken en bloesjes uit mijn kledingkast. Die werden verruild voor overalls en tuinbroeken. Daarin kon je dat lieve, zoete en meisjesachtige zo goed verstoppen......