SEXY

Om je product aan de man te brengen moet je moeite doen. Je gaat de markt op en roept heel hard “mooie aardappelen te koop, vijf kilo voor drie euro!” Maar daar blijft het niet meer bij in onze hedendaagse maatschappij. Je moet de aardappeltjes een mooie verpakking geven, er een goed verhaal bij vertellen –storytelling viert hoogtij in marketing- en saleskringen- en liefst geef je je aardappel een imago mee. Uiteraard een beetje een aantrekkelijk imago. De afgelopen jaren heb ik menig reclame langs zien komen waarin de meest vreemde producten werden neergezet als afrodisiac. Maar goed, alles voor de verkoopcijfers en de winst.

Organisaties die zich niet op de, ik zal maar zeggen, traditionele economische markten begeven, benaderen hun speelveld inmiddels ook als een markt waarop zij zichzelf moeten verkopen. En dus is imago belangrijk.

Zo verkopen steden zichzelf aan toeristen. I Amsterdam, geholpen door lage vliegtarieven en Airbnb, heeft de stad vleugels gegeven. Met alle gevolgen van dien. Een stad is toch een plek waar mensen moeten kunnen wonen en werken? En waar alle benodigde faciliteiten aanwezig zijn om de bewoners te voorzien van zorg, scholing, veiligheid et cetera? Het "vermarkten" van de stad brengt veel geld in het laatje, ook van diverse inwoners en bedrijven. Maar veel Amsterdammers kunnen, juist daardoor, ondertussen niet meer wonen in die stad…..

Scholen verkopen zich aan toekomstige leerlingen. Ze krijgen per leerling betaald, niet gek dus dat ze zich allerlei moeite getroosten om die binnen te halen. Een paar jaar geleden stonden we voor de keus voor onze dochter. We werden getrakteerd op prachtige websites, de mooiste slagingspercentages, hippe flyers, pakkende slogans en ontroerende verhalen. Om over de open dagen met spectaculaire programmaonderdelen maar te zwijgen.

Op de laatste algemene ledenvergadering van mijn tennisvereniging kwam iets vergelijkbaars aan de orde. De ledenaantallen bij alle tennisverenigingen lopen terug en er ontstond een discussie over hoe we onze club zo aantrekkelijk mogelijk kunnen maken voor eventuele nieuwe leden. Met andere woorden, hoe halen we nieuwe klanten binnen en hoe concurreren we met de omliggende clubs. Maar wacht eens, het gaat hier toch om een vereniging, niet om een op winst beluste BV!?

Ook goede doelen moeten zich in de kijker spelen om voldoende donaties en donateurs te behouden. Hun marketingmachines werken op volle toeren. Een jaar of tien geleden begon daar een nieuwe trend: gezonde mensen leveren fysieke prestaties in ruil voor sponsoring van een goed doel. Prachtig, ik heb zelf in navolging daarvan een succesvol tennistoernooi-concept bedacht en opgezet. Zo is fondsenwerving soms evenementen-business geworden. Zwemmen in de gracht, fietsen op een berg, noem maar op. Deelnemers worden in de watten gelegd, er heerst een festivalachtige sfeer. Alles om het aantrekkelijk te maken, sexy misschien zelfs.

Maar ook dit heeft een keerzijde. Afgelopen zaterdag las ik in Trouw dat huisartsen een eigen fonds gaan opzetten voor onderzoek naar huis-tuin-en-keukenkwalen. Secretaris van het fonds Janny Dekker geeft in het stuk aan dat onderzoek naar veel voorkomende kwalen als voetwratten, blaasontstekingen en schouderklachten kunnen leiden tot grote besparingen in de ziektekosten. Maar er was geen geld voor. O.a. omdat dit soort aandoeningen niet “sexy” is. “Voor kanker fietsen mensen de Alpe d’Huez op, dat zie ik ze voor schimmelnagels niet zo snel doen” aldus Dekker.

Bij het lezen van artikel kwam ik tot de slotsom dat het marktdenken ondertussen echt tot in de haarvaten van onze maatschappij is doorgedrongen. Werkelijk alles moet “verkocht” worden en als jouw “product” niet aantrekkelijk is maak je geen schijn van kans.

Ik ga kijken of ik kan doneren aan dit fonds, al was het maar om me tegen deze “versexy-isering” van de maatschappij te verzetten.