Portret van een straat (deel 5)

Donderdag 16 april 2020

Bewoner: Henny

Henny is gepensioneerd en woont hier sinds 1985. Hij is fan van Rusland en bouwde achter zijn huis zijn eigen “dacha”, waarin hij graag vuurtjes stookt. Maar alleen als het waait, anders heeft de buurt teveel last. Hij heeft niet zo’n last van deze crisis, zegt hij in eerste instantie. Voor hem verandert er niet zo veel. Hij klust vooral van alles in en om het huis, kijkt documentaires en leest over de Tweede Wereldoorlog. Het enige dat stilligt is zijn vrijwilligerswerk, normaal gesproken brengt hij ouderen naar de soos.

Maar hij kan zijn kinderen en kleinkind van drieënhalf jaar niet bezoeken, evenmin als zijn vriendin die in Novosibirsk woont. Daarmee skypet hij nu dagelijks een uurtje.

Voor zijn werk reisde hij veel. Uit elke stad nam hij een koffiebeker mee met daarop een afbeelding van de stad. Hij heeft er 122, uitgestald in vitrinekasten. Hij speelt daar nu een soort memory mee. “Dus de ene dag: eerste kast, derde plank, vierde beker van links, en dan kijken of ik nog weet welk stad, waarom en wanneer ik daar was en zo. De dag daarna weer een andere.”

Een oplossing uit de crisis ziet hij alleen als er een medicijn komt. Bang is hij verder niet, misschien wordt zijn pensioen gekort, maar ach. Hij zit hier goed, deze plek is zijn natuurlijk habitat, die hij helemaal zelf gecreëerd heeft. En nu, met de zomer in aantocht, met de vogeltjes en de bomen, wordt het hier vanzelf weer genieten.