Portret van een straat (deel 2)

Dinsdag 7 april 2020

Bewoners: Jan Willem, Jacobine en Roos (10) en Cato (8)

Jan Willem heeft zo’n echte directeursbaan: veel vergaderen, veel gesprekken, veel reizen. Nu hij thuis werkt gaat zijn werk gewoon door, maar nu is alles online. Zijn bedrijf heeft met betalingsverkeer te maken, dus het is zelfs extra druk. Zo was hij betrokken bij het besluit dat pinbetalingen tot 50 euro nu ook zonder pincode kunnen plaatsvinden.

Jacobine was juist bezig met solliciteren en netwerken, nadat haar vorige baan dit najaar stopte. Dat is nu stil gevallen, ze begrijpt dat mensen nu even geen tijd hebben en wil niemand voor de voeten lopen. Geduld dus.

Het gezin heeft een schema dat ’s ochtends begint met gezamenlijk bewegen in de voortuin. De kinderen kunnen via de computer redelijke zelfstandig hun schoolwerk doen. Op school worden veel creatieve oplossingen en opdrachten bedacht, vinden ze.

Jan-Willem zegt dat hij het gevoel heeft meer in het nu te zijn. En dat hij tijd heeft voor bezinning. Hij vraagt zich bijvoorbeeld af waarom hij voor zijn werk zo vaak in het vliegtuig stapte terwijl nu blijkt dat het ook op afstand kan.

“Wij vinden het helemaal niet erg hoor, papa, dat je niet meer op reis hoeft!” roepen de meisjes. Het hele gezin vindt het eigenlijk wel heel gezellig, zo veel met elkaar zijn en doen. Maar de invulling van het weekend, zo zonder de sport van de meisjes, dat vinden ze wel moeilijk. Daarvoor proberen ze echt projecten te bedenken. Ze zijn ook blij met de straat, want het dagelijkse uitje kan bij wijze van spreken zijn naar de kledingbak twee straten verderop lopen, en gelukkig zit iedereen dan in zijn voortuintje en heb je lekker nog wat met andere mensen te kletsen.